Öryggi íslenskra sjómanna og sjómannaafslátturinn
Það var alvarleg frétt sem birtist á visir.is 5.febrúar síðastliðin, og fékk að mínu mati ekki næga athygli fjölmiðla. Þar var sagt frá skipverja á Sturlaugi Böðvarssyni AK sem var haldið gangandi á sprengitöflum og súrefni, svo að notuð séu hans eigin orð. Maðurinn sem reyndist vera með hjartasjúkdóm var staddur sjötíu mílur frá landi, og þar með næsta spítala. Samband var haft við þyrlu Landhelgisgæslunnar, en þaðan bárust þau svör að ekki væri hægt að sækja sjómanninn þar sem að aðeins ein þyrla væri á vakt. Samkvæmt starfsreglum LHG er ekki gert ráð fyrir því að þyrla fari lengra en 20 sjómílur frá landi þegar þannig stendur á. Vegna þessa þurfti að sigla með manninn til hafnar í Reykjavík, þar sem hann komst loks undir læknishendur, og í bráðaaðgerð, heilum 10 klukkutímum frá því að hann kenndi sér meins.
Mikið hefur verið rætt og skrifað um fyrirhugaðar sparnaðarleiðir útvarpsstjóra. Þær eru eðli málsins samkvæmt umdeildar og erfiðar, uppsagnir fjölda reyndra starfsmanna um allt land valda usla og í raun sorgarviðbrögðum ekki síst á minni stöðum þar sem hvert starf er svo mikilvægt.
