Hæstiréttur staðfesti nýverið dóm héraðsdóms yfir Árna Mathiesen um að
hann hefði brotið lög þegar hann skipaði Þorstein Davíðsson í embætti
héraðsdómara á Norðurlandi eystra og Austurlandi í byrjun árs 2008 og
umsækjanda um embættið voru dæmdar bætur. En er hann sá sem raunverulega
ætti að fá bætur? Er það ekki almenningur á dómssvæðinu sem verðskuldar
hinar raunverulegu bætur?
Ég byrjaði í Starfsendurhæfingu Austurlands, StarfA, um mánaðarmótin mars/apríl árið 2010. Ég frétti af henni þegar ég var í endurhæfingu á Norðfirði og ég ákvað að prófa þetta. Ég var voðalega lokuð manneskja, rosalega feimin, mjög kvíðin, lítið sjálfstraust og sagði fátt. Var bara svona eins og ég væri föst inni í skel, sem ég komst ekkert útúr.
Næstkomandi laugardag munum við ganga til kosninga og velja okkar
fulltrúa á Stjórnlagaþing Íslendinga. Stemmingin er sérstök, engar
skoðanakannanir hafa verið haldnar, persónukjör er viðhaft í fyrsta sinn
og niðurstöður 1000 manna þjóðfundar eru svo bæði okkur og
frambjóðendum til leiðsagnar.
Ég hef talsvert velt vöngum yfir því hvern skal kjósa og ekki síður um
hvað er verið að kjósa um? Niðurstöður þjóðfundar í stuttu máli snúast
um þrískiptingu valds, persónukjör, landið eitt kjördæmi og auðlindir í
þjóðareign. Er þetta ekki hið besta mál?
Við Íslendingar erum einhverjir mestu umhverfissóðar jarðarinnar. Við þá
staðreynd verðum við að horfast í augu. Í lokaritgerð sinni í
umhverfis- og auðlindafræði seinasta vor reiknaði Sigurður Eyberg
vistspor Íslands .
Að skrifa pistil er eins og að flytja mál fyrir dómi, kviðdómi lesenda.
Þú hefur þrjú hundruð orð til umráða og ert síðan dæmdur:
Beturvitrungur, húmoristi, leiðindapúki.
Eða er það eins og skrifa skólaverkefni? Þú veist ekkert hvað þú ætlar
að taka fyrir en hnoðar einhverju saman á seinustu stundu til að sleppa
við fall.
Næstkomandi laugardag munum við ganga til kosninga og velja okkar fulltrúa á Stjórnlagaþing Íslendinga. Stemmingin er sérstök, engar skoðanakannanir hafa verið haldnar, persónukjör er viðhaft í fyrsta sinn og niðurstöður 1000 manna þjóðfundar eru svo bæði okkur og frambjóðendum til leiðsagnar.
Ég hef talsvert velt vöngum yfir því hvern skal kjósa og ekki síður um hvað er verið að kjósa um? Niðurstöður þjóðfundar í stuttu máli snúast um þrískiptingu valds, persónukjör, landið eitt kjördæmi og auðlindir í þjóðareign. Er þetta ekki hið besta mál?
Ég byrjaði í Starfsendurhæfingu Austurlands, StarfA, um mánaðarmótin
mars/apríl árið 2010. Ég frétti af henni þegar ég var í endurhæfingu á
Norðfirði og ég ákvað að prófa þetta. Ég var voðalega lokuð manneskja,
rosalega feimin, mjög kvíðin, lítið sjálfstraust og sagði fátt. Var bara
svona eins og ég væri föst inni í skel, sem ég komst ekkert útúr.
Á bæjarstjórnarfundi í Fjarðabyggð í liðinni viku skýrði Valdimar
Hermannsson, bæjarfulltrúi og formaður SSA, frá því að athugasemdir
hefðu verið gerðar af hálfu austfirskra sveitarstjórnamanna við
fréttaflutning RÚV. Óskað hefði verið eftir því að tekið yrði jákvæðara
sjónarhorn á fréttir en verið hefði og einnig hefði fjölmiðlum verið
sendur listi af áhugaverðu efni sem verðskuldaði umfjöllun. Síðan þá
geta austfirskir sveitarstjórnarmenn varla kvartað yfir skorti á
athygli.
Kæru lesendur
Þann 27. nóvember nk. fara fram kosningar til stjórnlagaþings.
Stjórnlagaþing hefur það eitt hlutverk að búa til nýja stjórnarskrá, sem
Alþingi fær síðan til afgreiðslu.
Þessar kosningar eru mjög mikilvægar, ekki bara vegna verkefnisins sem fyrir því liggur, heldur þarf þjóðin að sýna í verki að hún vilji breytingar með því að mæta á kjörstað. Ef kjörsókn verður dræm er það vatn á myllu þeirra sem vilja ekki breytingar. Þá þýðir líka lítið að kvarta undan hvað kerfið sé ómögulegt ef við nýtum ekki tækifærið til breytinga!
Markmið Austurfréttar er að byggja upp vef sem tengir saman Austfirðinga, sama hvar þeir eru niðurkomnir og flytja fréttir úr þeirra samfélagi.