Að deila og drottna

Leikritið sem sett var á svið til þess að réttlæta aðför meirihlutans að lýðræðinu var vel skrifað og því vel leikstýrt. Í dag blasir auðvitað við það sem okkur í þingflokki Sjálfstæðisflokksins hafði lengi grunað: Að svona átti þetta alltaf að fara.

Fagleg vinna í þinginu, lögbundið samráð við hagsmunaaðila og samtal við minnihluta þóttu lengi, og þar til fyrir mjög stuttu, sjálfsagðar reglur í þinginu. Forverar Kristrúnar Frostadóttur síðastliðin 66 ár byggðu á þessum reglum þegar þau komu öllum þingmálum í gegnum þingið frá 1959. Nú voru þessar reglur hafðar að engu, og skattahækkun Kristrúnar Frostadóttur lamin í gegn.

Meirihlutinn talar um réttlæti. Hann segir að búið sé að koma til móts við litlar og meðalstórar útgerðir og þetta muni ekki hafa nein áhrif á sveitarfélögin í landinu.

Tölum þá bara um tölurnar eins og þær eru. Meðalstór útgerð á Patreksfirði eins og Oddi mun sjá á eftir 75-80% af rekstrarafkomu í opinber gjöld. Hraðfrystihús Gunnvarar á Ísafirði mun greiða um 91% af afkomu fyrirtækisins í opinber gjöld.

Fyrirtæki í Fjarðabyggð munu greiða þrjá milljarða aukalega í skatt. Þetta eru fyrirtæki sem fjárfest hafa fyrir tugi milljarða í heimabyggð undanfarin ár. Nú er þeim sagt að betur færi á að opinberir starfsmenn á höfuðborgarsvæðinu ráðstafi því fé.

Þetta sama fólk heldur því fram, gegn betri vitund vona ég, að þetta muni engin áhrif hafa á samfélagið á Patreksfirði, á Ísafirði, heima í Fjarðabyggð og í sjávarþorpum um allt land.

Kristrún, Þorgerður og Inga voru tilbúnar til þess að taka lýðræðið úr sambandi til að hækka skatta á sjávarútveginn. Framundan eru skattahækkanir á ferðaþjónustuna, útsvarshækkanir, hækkun tryggingagjalds og afnám samsköttunar hjóna svo eitthvað sé nefnt.

Í dag var það sjávarútvegurinn. Hver er næstur?

Höfundur er þingmaður Norðausturkjördæmis