Berjast fyrir leyfi til að mega fullnýta nýja hjúkrunarheimilið
Yfirstjórn Heilbrigðisstofnunar Austurlands hefur barist fyrir fjármunum frá heilbrigðisráðuneytinu til að geta nýtt öll þau rými sem til staðar eru á hjúkrunarheimilinu Dyngju sem opnað var fyrir tveimur árum. Tugir bíða eftir hjúkrunarrýmum á Austurlandi.
Þetta kom fram í máli Nínu Hrannar Gunnarsdóttur, framkvæmdastjóra hjúkrunar hjá HSA, á íbúafundi um heilbrigðismál á Fljótsdalshéraði fyrir skemmstu.
Á Dyngju standa sex hjúkrunarrými auð á sama tíma og 50 einstaklingar bíða eftir slíkum rýmum á Austurlandi. Þar af eru 17 með rými á Dyngju sem fyrsta val og þrír í viðbót sem aukaval.
Sérstaka fjárveitingu þarf til að geta opnað hjúkrunarrýmin. Þótt uppsöfnuð skuld upp á rúmar 200 milljónir hafi verið skorin af HSA í fyrra eftir að stofnunin var rekin innan fjárheimilda tvö ár í röð er reksturinn enn í járnum. Stjórnendur hennar segja við blasa 3% niðurskurð í ár, þrátt fyrir fyrirheit um innspýtingu, og hallinn eftir fyrstu tvo mánuði ársins var tvær milljónir.
Fólkið bíður í misslæmri stöðu
Stefnan hefur verið að fjölga úrræðum sem gera fólki kleift að búa lengur heima hjá sér. Nína Hrönn sagði að fjölga þyrfti hjúkrunarrýmum, bæði á Héraði og í Fjarðabyggð. Þá væru að koma inn hópar af yngra fólki sem þyrfti mikla þjónustu.
Á biðlista kemst enginn nema búið sé að klára öll úrræði heimahjúkrunar. „Þetta fólk bíður í misslæmri aðstöðu heima hjá sér,“ sagði hún aðspurð um aðstæðurnar.
Rétt að leggja áherslu á öldrunarþjónustuna
Á fundinum var meðal annars rætt um forgangsröðum í heilbrigðisþjónustu á Héraði en rýmum fyrir almenna innlögn er vart fyrir að fara frá Egilsstöðum eftir árið 2009. Þeir sem leggjast þurfa inn á sjúkrahús eru því sendir á Norðfjörð eða út úr fjórðungnum.
Halla Eiríksdóttir, rekstrarstjóri á Egilsstöðum, sagði að nauðsynlegt hefði verið að auka öldrunarþjónustu á staðnum.
„Það var til skammar hvernig við hugsuðum um aldraða. Það snérist allt um 3-4 einstaklinga í sjúkrarúmum meðan 30 einstaklingar bjuggu þarna árið um kring við lágmarksþjónustu. Læknarnir voru fáir og tími þeirra fór í að sinna þeim veiku.“
Halla benti á að sjúklingar þyrftu mismunandi þjónustu og læknar hefðu mismundi þekkingu. Ekki væri öll þjónusta til á sama stað. „Þið eigið flest bíla, þið farið ekki með bílinn ykkar á hvaða verkstæði sem er.
Við eigum að verja það að gera suma hluti vel en ekki alla hluti illa. Við getum haldið utan um hjúkrunarheimili og sent þá bráðveiku á viðkomandi staði. Með að ætla að keppa við Norðfjörð gröfum við undan sjálfum okkur í leiðinni þegar við deilum þeim sem vinna verkin út.“